Savaşların vazgeçilmezi propaganda afişlerinde sıradaki ülke Almanya. Ayşenur Okan Almanların gözünden savaşı ve afişleri değerlendirdiği yeni yazısıyla sizlerle…
BÖL, PARÇALA, ÇOĞALT VE KAZAN!
Adolf Hitler, 2. Dünya savaşını başlattığı zaman politikası netti; Dünya’nın dikkatini dağıtmak. Ona göre savaş tek cephede olmazsa Almanya kesin kazanırdı. Ayrıca cephe sayısı artarsa ABD kaç cephede savaşacağını şaşırır böylece müttefiklerine yardımcı olamazdı. Kendisine sağlam ortaklar bulmalıydı.
Fransa’yı hızlıca kuşatması için İspanya ve İtalya ona yardımcı olabilirdi. Ayrıca İtalya lideri Mussolini ve İspanya lideri Franco onunla aynı şeyi farklı dilde düşünüyordu. Faşizm candı, gerisi heyecandı. Bu üç ırkçının dünyayı bahis olarak ortaya koydukları okey masasına dördüncü aranıyordu. O oyuncuda uzaklardan geldi tıpkı onlar gibi menfaate susamıştı. Asya’nın mükemmeli benim diyen bu çekik gözlü canavar tabi ki Japonya’ydı. Mihver devletler masası üç kıtada savaşacaktı. Afrika’da İtalya’yla, Avrupa’da Almanya’yla ve kısmen İspanya’yla, Asya’da Japonya’yla oyuna hazırdı. Böylece savaş Mihver takımının eliyle tüm dünyaya yayılmıştı.
NEFRETİN SLOGANİK YÜZÜ: YA SEV YA TERK ET!
2. Dünya Savaşı denilince akla ilk gelen üç sözcükten birisi kesinlikle “Holokost”tur. Holokost aslında Yahudi soykırımı olarak anılsa da Naziler gibi düşünmeyen herkesi kapsamıştı. Adolf Hitler politikalarını benimsemeyenlere iki seçenek sunmuştu. “Ya sev ya terk et.” Ülke’yi terk edemeyen Yahudileri ise antisemitist bir politika bekliyordu. Yahudiler asalak olarak niteleniyor, toplum dışına itiliyordu. Ve bu politika afişler aracığı ile destekleniyordu. Yahudiler dünyayı sömüren asalak ve ilkel bir ırktı ve Nazi politikası dünyayı bu parazitlerden! kurtarmaya odaklanmıştı. (Her ne kadar günümüzde İsrail antisemitizm ve antisiyonizmi aynı kategoriye koysa ve Yahudilerin neler yaşadığını unutsa da zulme zulüm demek gerekir.)
ÇALIŞAN BAŞARIR SAVAŞTA KAZANIR
2. Dünya Savaşı Almanya’nın ekonomisini sarsmıştı ayrıca Alman halkı 1. Dünya Savaşının yüklerini omuzlarından atamadan yeni bir savaş başlamıştı. Halkın kırılan azminin, Nazilerin cephedeki zaferlerine gölge düşürmesi an meselesiydi. Bu duruma çözüm ise basitti, propaganda afişleri. Alman hükümetine göre halk “Cephede ben savaşıyorum sen de benim gibi ülken için savaş” yazan afişleri görecekti. Böylece üretim akışı aksamayacak ve ordunun gücü korunmuş olacaktı.
HEPİMİZ ALMANSAK BU KAVGA NE DİYE!
Irkçı Almanlara göre tüm Avrupa Alman asıllıydı. İngilizler Almanların da atası olan Germenlerin Britanya adasına yerleşmiş koluydu. İngiltere Kraliyet ailesi dahi Alman asıllıydı çünkü Kraliçe Viktorya’nın kocası Prens Albert Almandı. Kraliçe Viktorya ise İngiliz Kraliyet ailesinin Avrupa’daki konumunu güçlendirmek için tüm çocuklarını ve torunlarını diğer Kraliyet prensleri ve prensesler ile evlendirmişti. Nazi siyaseti, yapılan bu evliliklerin Avrupa soylularını Almanlaştırdığını savunuyordu. Öte yandan Danimarka Germen asıllıydı. İsviçre’nin bir bölümünde Almanca konuşuluyordu. Bu durumda Danimarka’dan Finlandiya’ya, İngiltere’den Polonya’ya tüm devletler Germen asıllarına dönmeliydi ve Almanya’ya bağlanmalıydı. Afişlere de basıldığı Polonya da ayrı bir devlet olmazdı ve Polonya Almanlarındı.
Coğrafya kader midir, bilemeyiz. Ama bildiğimiz bir şey varsa o da milletlerin dilleri kültürel genetikleridir. Örneğin 2. Dünya Savaşı afişlerinde hükümetler milletlerine kültürel dilleriyle seslenmiştir. ABD, “En süper biziz” edasındayken Almanya “Çalışmak özgürleştirir” koduyla afişlerde boy gösterir. Japonya ise daha mistik bir kanadı temsil eder. Doğu’nun gizemli canavarları Franklin Delano Roosevelt’in vücudunda can bulur. Roosevelt kan emici bir canavardan fazlası değildir.